Obowiązek podatkowy w Norwegii

Obowiązek płacenia podatku w Norwegii regulowany jest przez norweskie przepisy podatkowe. Muszą płacić go wszyscy uzyskujący dochody od norweskiego pracodawcy. Umowy podatkowe zawarte między Norwegią, a krajem ojczystym mogą ograniczać obowiązek podatkowy na rzecz Norwegii.

Odpowiedzialność podatkowa jest uzależniona od długości pobytu w Norwegii. Są z nią związane dwa główne pojęcia: ograniczony obowiązek podatkowy (begrenset skatteplikt) i rezydent podatkowy (skattemessig bosatt).

Ograniczony obowiązek podatkowy

Jeśli przebywa się w Norwegii (niekoniecznie bez przerwy) nie dłużej niż 183 dni w ciągu 12 miesięcy lub 270 dni w ciągu 36 miesięcy, to obowiązek płacenia podatku jest ograniczony do wynagrodzenia od norweskiego pracodawcy za pracę wykonaną w Norwegii.

Rezydent podatkowy 

Jeśli przebywa się w Norwegii dłużej niż 183 dni w ciągu 12 miesięcy lub dłużej niż 270 dni w ciągu 36 miesięcy, to podlega się obowiązkowi podatkowemu od całego majątku i dochodu. Zyskuje się wówczas status rezydenta podatkowego w Norwegii. Status ten otrzymuje się dopiero w tym roku dochodowym, w którym pobyt w Norwegii przekroczy 183 lub 270 dni. Jeżeli przyjechało się do Norwegii w listopadzie danego roku i przebywa się tutaj do września następnego roku, to podlega się ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w roku przyjazdu, a status rezydenta uzyskuje się w następnym roku.

Dochód, od którego płaci się podatek w Norwegii, może podlegać opodatkowaniu również w kraju ojczystym. Aby uniknąć podwójnego opodatkowania tego samego dochodu Polska zawarła umowy podatkowe z wieloma krajami, w tym i z Norwegią. W przypadku gdy Polak, jest polskim rezydentem podatkowym, zostanie również uznany za rezydenta podatkowego przez norweskie władze skarbowe. Powstały konflikt rezydencji zostanie rozwiązany na podstawie polsko-norweskiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania (Umowa między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisana w Oslo 24 maja 1977 r. (Dz.U. z 1979 r. nr 27, poz. 157 z późn. zm.).

Jeśli ma się status rezydenta podatkowego w Norwegii to zarówno w świetle norweskich przepisów podatkowych, jak i w świetle umowy podatkowej, jest się zobowiązanym do płacenia podatku w Norwegii od całości majątku i dochodu.

Jeżeli zgodnie z norweskimi przepisami podatkowymi ma się status rezydenta podatkowego w Norwegii i jednocześnie rezydenta podatkowego w ojczyźnie, to obowiązek podatkowy w Norwegii jest ograniczony do wynagrodzenia od norweskiego pracodawcy za pracę na terenie Norwegii.