Zwrot podatku – terminy rozliczenia cz.2

W Holandii nie ma obowiązku złożenia rocznej deklaracji podatkowej, ale warto ją sporządzić, ze względu na przysługujący w większości przypadków zwrot podatku z Holandii. Holenderskiemu urzędowi skarbowemu zeznanie można przedstawić do 31 marca roku następującego po roku rozliczenia. Warto wiedzieć, że o zwrot podatku z Holandii: http://odzyskajpodatek.pl/holandia można się starać aż do 5 lat wstecz. Oznacza to, że np. z końcem 2013 roku upływa termin rozliczenia za rok 2008. 

W Norwegii zeznanie podatkowe zasadniczo należy złożyć do 30 kwietnia roku następującego po roku rozliczenia. Jeśli składa się zeznanie podatkowe po 1 maja, powinno się uzasadnić spóźnienie, np. pobytem w kraju lub oczekiwaniem na tłumaczenie dokumentów. O zwrot podatku z Norwegii można ubiegać się do 4 lat wstecz.

W Irlandii można rozliczać się natychmiast po zakończeniu roku. Deklarację podatkową można złożyć i wcześniej, jednak pod warunkiem, że nie podejmie się już żadnej pracy zarobkowej na terenie Irlandii do 1 stycznia kolejnego roku. O zwrot podatku z Irlandii można ubiegać się do 4 lat wstecz. Znaczy to, że do 31.12.2013 można rozliczyć się najpóźniej za rok 2009. 

W USA również można rozliczać się z fiskusem zaraz po skończeniu roku kalendarzowego. Do końca stycznia wszyscy pracodawcy mają obowiązek rozesłać pracownikom dokumenty W2, będące podstawą ubiegania się o zwrot podatku z USA. W tym czasie też amerykański urząd skarbowy (IRS) publikuje aktualne formularze i tabele podatkowe. Rozliczenia można dokonać w dowolnej chwili w ciągu 4 lat od zakończenia roku podatkowego.

W Kanadzie również rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Deklaracje podatkowe można tam składać przez cały rok następujący po roku rozliczenia, a o zwrot podatku z Kanady można ubiegać się do 10 lat wstecz!

W Wielkiej Brytanii sytuacja ma się inaczej. Rok podatkowy trwa tutaj od 6 kwietnia do 5 kwietnia roku następnego. Po upływie tego terminu można starać się o zwrot podatku z Anglii. W przypadku ustania zatrudnienia lub wyjazdu z Wielkiej Brytanii w trakcie roku podatkowego, można wystąpić o zwrot podatku również przed jego zakończeniem, pod warunkiem jednak, że nie podejmie się już żadnej pracy zarobkowej przed upływem danego roku podatkowego. Zasadniczo o zwrot podatku z Wielkiej Brytanii można ubiegać się do 5 lat wstecz. 

W Australii również rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym, bo trwa od 1 lipca do końca czerwca następnego roku. O zwrot podatku z Australii można ubiegać się do 7 lat wstecz.

Zwrot podatku – terminy rozliczenia cz.1

Podatki to chyba zmora każdego, kto je płaci. Jednak czasem warto pamiętać, że bez nich nie byłoby możliwe normalne funkcjonowanie żadnego państwa. Największą część dochodów do budżetu stanowią wpływy z podatku dochodowego. W przypadku osób zatrudnionych, jest to podatek płacony od wynagrodzeń przez pracodawcę. Już od pierwszej pensji ma on obowiązek potrącić pewną kwotę – zaliczkę na podatek dochodowy i odprowadzić ją do urzędu skarbowego. Taki przepis obowiązuje nie tylko w Polsce, ale i w większości krajów.

Ponieważ podatków przeważnie nie płaci się osobiście, dlatego głównie przypomina sobie o nich wtedy, kiedy nadchodzi termin złożenia deklaracji podatkowej. W Polsce, dla osób zatrudnionych przez pracodawcę, terminem tym jest 30 kwietnia, do godziny 23:59. 

W Polsce rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, czyli np. deklaracja podatkowa za rok 2012 będzie obejmowała okres od 01.01.2012 do 31.12.2012. Podobnie sytuacja wygląda u naszych zachodnich sąsiadów: w Niemczech, Holandii, Norwegii czy Irlandii, a także w USA i Kanadzie. A więc już teraz można rozliczać się za 2012 rok.

W Niemczech złożenie rocznej deklaracji podatkowej jest obowiązkowe dla posiadaczy niemieckiego numeru podatkowego. Regulują to przepisy ustawy EStG § 25 - niemieckiej ustawy o podatku dochodowym. Roczne zeznanie podatkowe powinno zostać złożone w niemieckim oddziale Urzędu Skarbowego (Finanzamt), właściwym dla miejsca zamieszkania, zameldowania lub zarejestrowania.  Terminem dostarczenia deklaracji jest 31 maja roku następującego po roku rozliczenia. Termin ten w pewnych przypadkach można przedłużyć, o ile podatnik nie otrzyma wcześniej wezwania z niemieckiego Urzędu Skarbowego do złożenia zeznania. Wtedy zeznanie podatkowe musi złożyć w terminie wyznaczonym przez organ podatkowy. Za niezłożenie deklaracji w wyznaczonym terminie grożą kary finansowe. Warto wiedzieć, że w wielu przypadkach przysługuje zwrot podatku z Niemiec. Zasadniczo nadpłacony podatek  można odzyskać do 4 lat wstecz, licząc od końca roku w którym świadczona była praca. 

Obowiązek podatkowy w Norwegii

Obowiązek płacenia podatku w Norwegii regulowany jest przez norweskie przepisy podatkowe. Muszą płacić go wszyscy uzyskujący dochody od norweskiego pracodawcy. Umowy podatkowe zawarte między Norwegią, a krajem ojczystym mogą ograniczać obowiązek podatkowy na rzecz Norwegii.

Odpowiedzialność podatkowa jest uzależniona od długości pobytu w Norwegii. Są z nią związane dwa główne pojęcia: ograniczony obowiązek podatkowy (begrenset skatteplikt) i rezydent podatkowy (skattemessig bosatt).

Ograniczony obowiązek podatkowy

Jeśli przebywa się w Norwegii (niekoniecznie bez przerwy) nie dłużej niż 183 dni w ciągu 12 miesięcy lub 270 dni w ciągu 36 miesięcy, to obowiązek płacenia podatku jest ograniczony do wynagrodzenia od norweskiego pracodawcy za pracę wykonaną w Norwegii.

Rezydent podatkowy 

Jeśli przebywa się w Norwegii dłużej niż 183 dni w ciągu 12 miesięcy lub dłużej niż 270 dni w ciągu 36 miesięcy, to podlega się obowiązkowi podatkowemu od całego majątku i dochodu. Zyskuje się wówczas status rezydenta podatkowego w Norwegii. Status ten otrzymuje się dopiero w tym roku dochodowym, w którym pobyt w Norwegii przekroczy 183 lub 270 dni. Jeżeli przyjechało się do Norwegii w listopadzie danego roku i przebywa się tutaj do września następnego roku, to podlega się ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w roku przyjazdu, a status rezydenta uzyskuje się w następnym roku.

Dochód, od którego płaci się podatek w Norwegii, może podlegać opodatkowaniu również w kraju ojczystym. Aby uniknąć podwójnego opodatkowania tego samego dochodu Polska zawarła umowy podatkowe z wieloma krajami, w tym i z Norwegią. W przypadku gdy Polak, jest polskim rezydentem podatkowym, zostanie również uznany za rezydenta podatkowego przez norweskie władze skarbowe. Powstały konflikt rezydencji zostanie rozwiązany na podstawie polsko-norweskiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania (Umowa między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisana w Oslo 24 maja 1977 r. (Dz.U. z 1979 r. nr 27, poz. 157 z późn. zm.).

Jeśli ma się status rezydenta podatkowego w Norwegii to zarówno w świetle norweskich przepisów podatkowych, jak i w świetle umowy podatkowej, jest się zobowiązanym do płacenia podatku w Norwegii od całości majątku i dochodu.

Jeżeli zgodnie z norweskimi przepisami podatkowymi ma się status rezydenta podatkowego w Norwegii i jednocześnie rezydenta podatkowego w ojczyźnie, to obowiązek podatkowy w Norwegii jest ograniczony do wynagrodzenia od norweskiego pracodawcy za pracę na terenie Norwegii.